Rodzaje pomiarów emisji zanieczyszczeń

Pomiary emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych do powietrza to instrumenty ochrony środowiska, które pozwalają monitorować, czy dane urządzenie lub instalacja nie przekracza wielkości emisji ustalonej w pozwoleniu bądź przepisami prawa. Jakie są ich rodzaje i jakich źródeł dotyczą?

Pomiary emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych – podstawa prawna

Zasady i warunki weryfikacji emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych do powietrza zostały zawarte w Rozporządzeniu Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 7 września 2021 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji. Dokument określa dwa podstawowe rodzaje pomiarów – ciągłe i okresowe, a także przypadki źródeł emisji, które ich wymagają, zakres przeprowadzania niektórych badań czy też sposób ich ewidencji.

Zgodnie z ww. Rozporządzeniem, pomiary wielkości emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych do powietrza należy prowadzić dla:

• tych źródeł spalania, dla których ustalono standardy emisyjne w zakresie wprowadzania pyłów lub gazów do atmosfery (w tym turbin gazowych),
• silników Diesla, których nominalna moc cieplna jest równa bądź większa 1 MW,
• kotłów odzysknicowych zastosowanych w instalacjach, które produkują masę celulozową,

o ile wymagają one pozwolenia zintegrowanego, pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo zgłoszenia.

Ciągłe pomiary wielkości emisji gazów i pyłów do atmosfery – dla jakich źródeł należy je prowadzić?

Na mocy ww. Rozporządzenia ciągłe pomiary wielkości emisji zanieczyszczeń do powietrza przeprowadza się dla źródeł, których nominalna moc cieplna – ustalona zgodnie z pierwszą i drugą zasadą łączenia – jest nie mniejsza niż 100 MW, przy czym czas użytkowania źródła musi przekroczyć 10000 godzin. Jeśli do tego nie dojdzie, wtedy wykonuje się pomiary okresowe.

Istnieją pewne wyjątki od tej zasady. Nie trzeba prowadzić ciągłych pomiarów (a tylko okresowe), jeśli dotyczą one:

1. pyłu – w przypadku gdy źródło jest opalane jedynie gazem ziemnym,
2. dwutlenku węgla, o ile do opalania źródła służy wyłącznie:

• gaz ziemny,
• olej opałowy o znanej zawartości siarki, jeśli nie ma urządzeń, które ograniczałyby wielkość jej emisji,
• biomasa, o ile prowadzący instalację udowodni, że emisja siarki nie przekracza standardów emisyjnych.

Okresowe pomiary wielkości emisji gazów i pyłów do atmosfery – źródła, dla których należy je prowadzić

Rozporządzenie określa również przypadki, dla których wymagane jest przeprowadzanie okresowych pomiarów emisji zanieczyszczeń do powietrza. Zalicza się  do nich m.in.:

• źródła, które wymaga pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza bądź pozwolenia zintegrowanego,
• źródła, które wymaga zgłoszenia, o ile jego nominalna moc cieplna jest równa lub większa niż 1 MW,
• źródła, które wymaga pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, pozwolenia zintegrowanego albo zgłoszenia i którego nominalna moc cieplna (ustalona zgodnie z zasadami łączenia) mieści się w przedziale 1-20 MW; na zasadach ustalonych w Rozporządzeniu,
• źródła, które wymaga pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenia zintegrowanego i którego nominalna moc cieplna (ustalona zgodnie z zasadami łączenia) jest większa niż 20 MW i mniejsza niż 50 MW; na zasadach ustalonych w Rozporządzeniu.

Co więcej, w przypadku źródła o nominalnej mocy nie mniejszej niż 50 MW, które jest opalane węglem kamiennym lub brunatnym, prowadzi się okresowe pomiary rtęci. Należy je wykonywać co najmniej raz w roku.

Ciągłe i okresowe pomiary emisji zanieczyszczeń gazowych lub pyłowych do powietrza to narzędzia polityki środowiskowej, które służą weryfikacji, czy dana instalacja lub urządzenie nie przekracza wielkości emisji ustalonej w pozwoleniu albo przepisami prawa. Żeby mieć pewność co do ich jakości, ich przeprowadzenie warto oddać w ręce specjalistów. Zadbają oni o to, by wszystko odbyło się zgodnie z wymaganiami prawa, co pozwoli uzyskać akredytowane wyniki.

źródło: Ekomeritum.pl